بررسی نقش قرق بر میزان ترسیب کربن اکوسیستم های مرتعی

افزایش بی نظمی در اکوسیستم های طبیعی از طریق افزایش در مقدار دی اکسید کربن از زمان انقلاب صنعتی شدت یافته است. یکی از عمده ترین راهکارهای کاهش گازهای گلخانه ای به ویژه دی اکسید کربن، ترسیب آن در خاک یا زیست توده گیاهی است. با توجه به وسعت زیاد مناطق مرتعی در کشور، توجه به سهم و میزان ترسیب کربن آن قابل تامل است. مراتع حاوی بیش از یک سوم ذخایر کربن زیست کره خاکی هستند که قادرند دی اکسید کربن اتمسفر را از طریق پوشش گیاهی جذب کرده و در بافت های گیاهی و سپس خاک تجمع و رسوب دهند. قرق مراتع یکی از مهمترین و متداول ترین نوع کاربری زمین در اراضی مرتعی جهان است که سبب تغییر در میزان ذخیره کربن در چنین اکوسیستم هایی می شود. این تغییرات در میزان ذخیره کربن خاک از طریق تغییر در میزان بیوماس اندام هوایی تغییر در آب و مواد غذایی قابل دسترس، و در نهایت تاثیر در کمیت و کیفیت کربن ورودی به اکوسیستم از طریق تغییر ترکیب گونه ای و تنوع جوامع گیاهی انجام می پذیرد. طبق مطالعات صورت گرفته، قرق، از جمله اقدامات اصلاحی به منظور احیاء مراتع می باشد و همچنین تاثیرات زیادی بر میزان ترسیب کربن توسط گیاهان دارد که در این مقاله به آن پرداخته می شود.

Keywords:

اکوسیستم های مرتعی , قرق , ترسیب کربن , دی اکسید کربن , زیست کره