مدل مناسب ارزیابی وضعیت خطر بیابان زایی جهت مدیریت مناطق بیابانی در کشور ایران (مطالعه موردی: بخش جنوبی حوضه حبله رود )

بیابان زایی در چند دهه اخیر به معضل اصلی مناطق مختلف در دنیا تبدیل شده که تهدید آن روز به روز در حال افزایش است. بیابان و بیابان زایی در اقلیم های مختلف باعث بروز نمودهای متفاوتی از تخریب اراضی می شود بنابراین شرایط آن در هر منطقه ای متفاوت از مناطق دیگر است، که اگر به درستی مدیریت و پیشگیری نشود به تهدیدی جدی حتی برای ادامه حیات بشر بر روی کره زمین منجر خواهد شد. اولین گام در هرمدیریتی شناخت دقیق از مسیله و وضعیت مورد نظر می باشد مدیریت مناطق بیابانی نیز از این قایده مستثنی نیست. که این مهم بوسیله مدل های ارزیابی وضعیت بیابان زایی ممکن می شود. جهت ارزیابی وضعیت بیابان زایی مدل های زیادی در سراسر دنیا ارایه شده است که با توجه به چشم اندازهای مختلف بیابان زایی، در هر منطقه ای باید به دنبال مدلی بود که با شرایط آن منطقه بیشترین هم خوانی را داشته باشد هدف این مقاله نیز معرفی مناسب ترین مدل جهت ارزیابی وضعیت بیابان زایی در بخش جنوبی حوضه حبله رود واقع در استان سمنان می باشد. بنابراین با مرور منابع موجود در این زمینه مدل ایرانی IMDPA به عنوان مدل برتر جهت ارزیابی وضعیت بیابان زایی در بخش جنوبی حوضه حبله رود معرفی شد.

Keywords:

بیابان زایی , بیابان , مدل , IMDPA , حبله رود