تاثیر توانمندی روانشناختی بر عملکرد شغلی با توجه به نقش میانجی مدیریت استعداد

در عصر دانایی محوری ارزشمندترین سرمایه سازمان های پیشرو ، استعداد و مهمترین روش کسب موفقیت آنها، مدیریت استعداد به شمار می رود. استقرار و نهادینه شدن فرآیندهای مدیریت استعداد در سازمان تاثیر بسیار تعیین کننده ای در ارتقای توان تصمیم گیری ها، برنامه ریزی ها و نوآوری سازمانی داشته و در نتیجه، موفقیت و رقابت پذیری سازمان های استعداد محور را در بر خواهد داشت. هدف از این پژوهش مطالعه تاثیر توانمندی روانشناختی بر عملکرد شغلی با توجه به نقش میانجی مدیریت استعداد می باشد. این پژوهش در بین کارکنان دانشگاه پیام نور واحد مرکزی مشهد انجام گرفته است. در این پژوهش، تاثیر پنج متغیر توانمندی روانشناختی (خویشتن پذیری، زندگی آگاهانه، زندگی هدفمند، صداقت شخصی و خود تاییدی) بر عملکرد شغلی تجزیه و تحلیل آماری می شوند. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی، روش آن توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان دانشگاه پیام نور واحد مرکزی مشهد در سال 1396 -1397 است. جامعه آماری 98 نفر از کارکنان و مدیران دانشگاه پیام نور مشهد را شامل می شود و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 80 نفر تعیین گردید. جهت گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه محقق محور استفاده شده است. به منظور تعیین پایایی پرسشنامه ها، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد، که مقدار آلفای آن برای شاخص توانمندی روانشناختی، 0/924، برای شاخص مدیریت استعداد مقدار 0/867 و برای شاخص عملکرد شغلی 0/908 به دست آمد. در نهایت تجزیه و تحلیل اطلاعات در سطح آمار استنباطی و بوسیله نرم افزار SPSS 24 انجام گردید . نتایج این تحقیق نشان داد که توانمندی روانشناختی و پنج عامل آن عملکرد شغلی کارکنان را تحت تاثیر قرار میدهند و از بین پنج عامل توانمند ساز خویشتن پذیری، زندگی آگاهانه، زندگی هدفمند، صداقت شخصی و خود تاییدی، متغیر زندگی آگاهانه بیشترین اثر گذاری و متغیر صداقت شخصی، کمترین اثر گذاری را بر عملکرد شغلی دارند. بر طبق یافته های پژوهش، اثرات توانمندی روانشناختی و مولفه های پنچ گانه آن بر عملکرد شغلی کارکنان، میتواند چشمگیر باشند و با استفاده از برنامه های آموزشی همگانی و کاربردی، توسعه داده شوند.

Keywords:

عملکرد شغلی , توانمندی روانشناختی , مدیریت استعداد ,