عادله رنجبر

فقر دارای ماهیتی زیانبار در ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. گرچه این پدیده همواره تلخ و ناگوار بوده است، ولی در قرن کنونی که تجملات، هر روز با سرعتی عجیب خود را نمایان می کند، تحمل فقر برای مردمان امروز سخت تر از گذشته است. فقر در بعد فردی، بر شخصیت و زندگی انسان تاثیری زیانبار دارد و از سوی دیگر در بعد اجتماعی افراد فقیر از لحاظ فرهنگی، علمی، بهداشتی و موارد بسیار دیگر از کمبودهای بسیار در رنج هستند. به نحوی که سلامت جامعه را تحت تاثیر خود قرار می دهند. در این مقاله با بهره جویی از سیره مدیریتی امیرالمونین، علی بن ابی طالب (ع) برای رویارویی با فقرا، اقدامات ایشان را در کنترل این پدیده مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است که، امیرالمونین با علم به علل ریشه های فقر، به اصلاحات مختلف در زمینه تولید، توزیع و مصرف دست زدند و البته ایشان در مدیریت خود تمهیداتی لحاظ نمودند که معیشت قشر ضعیف جامعه به قشر متوسط جامعه نزدیک شوند.

آثار فقر، مدیریت، سیره، امیرالمونین