مدلسازی غشای نانو ترکیبی پلی وینیل الکل / سیلیکا به منظور بررسی خواص تراوایی گاز کربن دی اکسید و متان

در این پژوهش، مدلسازی خواص تراوایی گاز های کربن دی اکسید و متان با استفاده از غشاهای نانو کامپوزیت پلی وینیل الکل اتصال عرضی شده همراه سیلیکا انجام گرفته است. اثر درصد وزنی نانو ذرات سیلیکا بر خواص تراوایی و گزینش پذیری گازهای کربن دی اکسید و متان مورد ارزیابی قرار گرفت. غشاهای پلیمر/ سیلیکا توسط روش جدایش فازی گرمایی تهیه شدند. اندازه گیری میزان تراوش پذیری غشاهای ساخته شده با استفاده از روش فشار ثابت- حجم متغیر انجام گرفت و سپس نتایج به وسیله ی آزمایش ها تحلیل شدند. نتایج تراوش گازها در غشاهای نانو کامپوزیت نشان داد که غشای پلی وینیل الکل با 15 درصد وزنی سیلیکا بهترین خواص جداسازی گاز را ارایه می دهد. نتایج بیانگر افزایش تراوایی گازهای متان و کربن دی اکسید به ترتیب 1/456 و 7/548 بارر برای غشای 15 درصد وزنی سیلیکا می باشد. نتایج کلی نشان داد با افزایش میزان نانو ذره، تراوش پذیری گاز ها افزایش و انتخاب پذیری کاهش یافت. مدلسازی بوسیله ی نرم افزار کامسول انجام گرفت که تطابق 98/78 درصدی تراوایی نتایج مدل برای گاز دی اکسید کربن و برای گاز متان 96/22 درصد بدست آمده است که این تطابق خوب نشان از انتخاب مدل مناسب با نتایج آزمایشگاهی توسط نرم افزار کامسول می باشد.