راضیه غلامی - دانشجوی مقطع دکتری، مدرس دانشگاه علمی کاربردی شهرداری خرم آباد

ایمنی به عنوان حفاظت انسان و پیش گیری از صدمه و آسیب تعریف می شود. فرهنگ ایمنی مجموعه پیچیده ای از باورها , دانش و رفتارهای افراد می باشد که آنها را در برابر حوادث و خطرات زندگی مصون نگه می دارد. این فرهنگ می بایست در ذهن و فکر افراد جامعه ایجاد گردد. به تعبیری افراد جامعه بتوانند قبل از وقوع حادثه احتمال وقوع آن را پیش بینی کرده و در هنگام وقوع با عملکرد صحیح , از بدتر شدن وضع جلوگیری نمایند. آموزش در راستای بهداشت حرفه ای از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است چرا که آموزش صحیح سطح آگاهی افراد را بالا برده و فرهنگ ایمنی بهداشت را در بین افراد باز می کند. بی سوادی و کم سوادی افراد و عدم گسترش منبع اطلاع رسانی در شهرهای بزرگ و کوچک به یک اندازه دو مانع بزرگ جامعه در عدم ایجاد فرهنگ ایمنی و سختی آموزش در افراد جامعه است. چه بسا اگر ایمنی به عنوان مهم ترین مبحث درسی دانش آموزان و دانشجویان گذرانده شود, بدرستی تحول عظیمی در فرهنگ ایمنی رخ خواهد داد. ایمنی مفهومی همه جانبه است که می تواند حیطه های متنوعی را در برگیرد و محدود به محیط های صنعتی نبوده بلکه محیط های عمومی و فضاهای شهری و محوطه های بازی را نیز تحت پوشش قرار می دهد . بنابراین توجه به استاندارد های لازم و ایجاد فضای های ایمن برای پرکردن اوقات فراغت کودکان بیش از گذشته ضروری به نظر می رسد. بی تردید ایمنی کودکان مستلزم ایمن سازی محیط های مرتبط با ایشان و همچنین ایمنی وسایل و تجهیزات بازی خواهد بود در این مقاله سعی شده است با رویکردی پیش گیرانه و انتقادی به بررسی مدیریت ایمنی و روش های آن پرداخته شود. و بطور مصداقی به اهمیت ایمن سازی اماکن عمومی همچون پارک ها و شهربازی ها پرداخته شده است.

ایمنی پارک ها , پیشگیری , فرهنگ , ایمنی شهربازی, آموزش شهروندی