بررسی تاثیر تجربه حرکتی بر توانایی چرخش ذهنی در تمرینات گروهی و انفرادی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه

چرخش ذهنی، توانایی تصور کردن چگونگی یک شی چرخیده شده برای تشخیص موقعیت، نسبت به آن چیزی که به طور واقعی ارایه شده و بخشی از توانایی های فضایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تجربه حرکتی بر توانایی چرخش ذهنی در تمرینات گروهی و انفرادی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه بود. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسط شهر اهواز در سال تحصیلی 1395-1396 می باشد که با توجه به حجم وسیع جامعه برای انتخاب نمونه آماری، از روش نمونه های در دسترس استفاده شد. در نهایت 30 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه مساوی 10 نفره (تمرینات گروهی والیبال، تمرینات انفرادی بدمینتون، کنترل) جای داده شدند. برای مقایسه چرخش ذهنی، از آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون t نشان داد که تمرینات گروهی و انفرادی تاثیر معناداری بر توانایی چرخش ذهنی آزمودنی ها دارد P> 0/05 همچنین نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین آزمودنی های تمرینات گروهی و انفرادی تفاوت معناداری وجود ندارد اما این تفاوت در گروه کنترل معنادار بود P> 0/05 این یافته ها تاثیر نجربه حرکتی را بر رشد شناختی افراد نشان می دهد.

Keywords:

چرخش ذهنی , تمرینات گروهی , تمرینات انفرادی , دانش آموزان دختر