تاثیر درجات مختلف بازخورد خودکنترلی بریادگیری یک تکلیف هماهنگی دو دستی

هدف از انجام این پژوهش تاثیر درجات مختلف بازخورد خودکنترلی بریادگیری یک تکلیف هماهنگی دودستی بود. جامعه آماری 60 نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم با دامنه سنی 15-17 سال شهرستان شوش می باشد. شرکتکنندگان به صورت تصادفی در 6 گروه با درجات خودکنترلی 0%، 25%، 50%، 75%، 100%، و گروه کنترل، قرار گرفتند. در این تحقیق شرکت کنندگان در یک تکلیف هماهنگی دودستی که همگی راست دست بودند شرکت داشتند. ابزار آزمون همانند ابزار تحقیق پوتمن و همکاران 2004 از دو دستگاه قلم نوری مجهز به صفحه حسگر انجام شد. بر اساس برنامه آزمودنی ها دست راست در جهت عقربه های ساعت به ترسیم دایره، دست دیگر (دست چپ)، یک خط افقی را ترسیمکرد. تمرینات در 5 بلوک 10 کوششی در سه روز متوالی انجام شد. تحقیق شامل 6 گروه 10 نفری بود، که به همه گروه ها 4 عدد بازخورد با حفظ پراکندگی (خودکنترلی و مربی محور) داده شد، با این تفاوت که در هر یک از گروه ها میزان بازخورد خودکنترلی متفاوت بود. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری جهت بررسی روند تغییرات عدد بازخورد با حفظ پراکندگی (خودکنترلی و مربی محور) داده شد، با این تفاوت که در هر یک از گروه ها میزان بازخورد خودکنترلی متفاوت بود. برای تحلیل آماری داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری جهت بررسی روند تغییرات طی تمرین در گروه های مختلف و همچنین t وابسته برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون در هر یک از گروه ها، در سطح معنی داری 0/05 با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 انجام گرفت. نتایج تحقیق به این صورت بود که، با توجه به میانگین درصد صحیح حرکت در جداول های توصیفی مشاهده شد که در همه گروه ها روند تغییرات به پیشرفت حرکت دودستی منجر نشده است و در مرحله اکتساب و مرحله یادداری، تفاوت معنی داری وجود ندارد.به جزء گروه اول 0%، همچنین مقایسه میانگین پس آزمون ها نشان می دهد که گروه پنجم (بازخورد خودکنترلی 100%) از همه پیشرفت بیشتری داشته است و با همه گروه ها تفاوت معناداری داشته است. مقایسه میانگین یادداری ها نشان می دهد که گروه پنجم (بازخورد خودکنترلی 100%) از همه پیشرفت بیشتری داشته است و با همه گروه ها تفاوت معناداری داشته است

Keywords:

بازخورد خودکنترلی , آزمون اکتساب , آزمون یادداری , هماهنگی دودستی