حسین زینی وند

تحولات سیاسی حوزه خلیج فارس به خصوص در سال های پس از جنگ سرد تحت تاثیر ظهور پدیده هویت گرایی سیاسی و ایدیولوژیک قرار گرفته است. در همین راستا، کشورهای حوزه خلیج فارس نیز به دلیل تضادهای مذهبی، هویتی و تاریخی، بار دیگر در معرض جدال های امنیتی قرار گرفته اند. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از اسناد و مدارک موجود در این خصوص به بررسی نقش فرهنگ اسلامی در همگرایی ایران وشورای همکاری خلیج فارس پرداخته است، و آنچه منتج از پژوهش حاضر بود حاکی از آن بود که هرچند عواملی همچون پیشینه تاریخی، اهمیت ژیوپولتیک و مجاورت جغرافیایی کشورهای حوزه خلیج فارس با با ایران را شاید بتوان از زمینه هایی دانست که کشورهای این حوزه را طی چند دهه اخیر به سمت و سوی منطقه گرایی و یکی شدن سوق داده است؛ اگر چه جمهور اسلامی ایران، می تواند با تکیه بر الگوهای بومی نوسازی و تاکید و الزام بر الگوی همگرایی فرهنگی که بر پایه اشتراکات دینی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بنا شده است، الگوی خاص خود را برای توسعه تدریجی در تمامی زمینه ها فراهم سازد و نیازی به الگوی توسعه اجباری و فرامنطقه ای ندارد

شورای همکاری خلیج فارس، ایران، همگرایی، فرهنگ اسلامی