تحلیل ضوابط استاندارد LEED در مقوله بهینه سازی مصرف منابع آبی در جهت تدوین مقررات ملی ساختمان در ایران

با توجه به نیاز جهان امروز به توسعه پایدار و به تبع آن معماری پایدار و ساخت وساز سبز، ایران نیز از این نیاز مبرا نیست، توسعه ای که همه ی نیازهای امروزی را بدون به خطر انداختن منابع آیندگان برآورده می سازد. یکی از مهمترین منابع طبیعی، آب است و کاهش این گوهر ارزشمند که زندگی بدون آن میسر نیست یکی از مشکلات عصر حاضر می باشد. در این راستا بهینه سازی مصرف آب و بازیافت آن یکی از پنج مقوله محیطی استاندارد رتبه بندی ساخت و ساز سبز LEED است و معماران و سازندگان طالب دریافت این گواهینامه را در تکاپوی راهکارهای خلاقانه جهت حفظ این مایع حیاتی انداخته است. با توجه به اینکه تا کنون در مقررات ملی ساختمان در ایران، هیچ قانونی جهت حفظ یا بازیافت آب تدوین نشده است، در این پژوهش سعی می شود علاوه بر تبیین ضوابط استاندارد ساخت و ساز LEED با تاکید بر مسیله بهینه سازی آب، ضوابط و راهکارهایی در جهت حفظ و بهره وری آب در ساختمان های ایران پیشنهاد شود تا از این بستر تدارک نظام نامه ی متناسب با برنامه ریزی های کلان ملی جهت ممیزی ساختمان ها در حوزه ی بهینه سازی مصرف آب در ساختمان، میسر گردد.

Keywords:

معماری پایدار , استاندارد LEED , بهینه سازی آب