آیلار خانمحمدیون - دانشجوی دکتری شهرسازی،دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران،
علی ادیب - دانشجوی دکتری شهرسازی،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران،

گسترش شهرها در دهه های اخیر با فرسودگی بافتهایی از شهر همراه شده است. طرح های مداخله به عنوان گامی در جهت مقابله و بهبود بافتهای فرسوده مطرح می باشد. اما به نظر می رسد که راهکارهای کنونی در ایران غالبا نمی تواند پاسخگوی نیاز شهر برای مقابله با بافت فرسوده ای که بر سایر بافتهای پیرامونی خود نیز تاثیرگذار هستند، باشند. نوع مداخله اصولا در زمینه کالبد و فعالیت می باشد از آنجایی که در بیشتر بافتهای فرسوده مردم به دلیل عدم توانایی خود در بهبود کالبد زندگی می کنند و فعالیت هنوز در آنها رخ می نماید ضرورت پرداخت این مقاله را به بعد کالبدی فرسودگی یا به عبارت دیگر روش نوسازی توجیه می کند. به همین دلیل با هدف شناخت راهکارهای اجرایی موثر برای مداخله در بافت فرسوده شهرهای ایران به شیوه توصیفی- تحلیلی به مطالعه دقیق مفاهیم فرسودگی و الگوهای نوسازی داخلی و خارجی پرداخته شده است.دستاورد این مقاله توجه به بافتهای فرسوده به عنوان عامل انسانی اجبارا رو به توسعه است که راهکارهایی برای نوسازی بهتر آن در انتها ارایه گشته. امید است با بکارگیری این عوامل در برخورد با بافتهای فرسوده، بتوان پاسخگوی مقابله با این بافتها بود.

بافت فرسوده - نوسازی- الگوی نواب تهران- الگوهای خارجی