سالار شفایی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدلاهیجان

وقتی از دوره مدرن یاد می شود نمی توان از معماری مدرن به سادگی عبور نمود به ویژه که معماری همواره بخش بسیار مهم و تفکیکی ناپذیر نظریه های علوم اجتماعی و علوم انسانی را تشکیل داده است. زمانی که تفکر مدرن حکمرانی خود را بر جوامع و دولت ملت ها آغاز نمود آن هامی توان از طریق سازوکارهای شهرسازی ها و معماری خانه ها ردیابی و پی جویی نمود. کافی است به آسمان خراش های سراسر جهان نگاهی بیندازیم و ببینیم که سبک بین الملل چه جایگاهی در جهانی سازی یکی از فرقه های معماری مدرن داشته است. اما فارغ از آسیب ها و سودمندی ها در این مقاله با طرح پرسشی از عده ای از شهروندان سوال نمودیم که میان یک خانه مدرن و یک خانه سنتی کدام را ترجیح می دهند و آیا رویکرد جدید معماران و متفکران بخصوص در دوره پسا مدرن به خرده فرهنگ ها و سنت ها و آیین ها و حتی فرم های گذشته چه جایگاهی میان شهروندان امروزی شهرها بخصوص شهر رشت دارد آیا آنچه استقبال روزافزون و بیش ازپیش به معماری مدرن را در برداشته ناشی از احساس تعلق و هویت مندی و نارضایتی از دوره گذشته بوده و یا بیشتر به دلیل شرایط اقتصادی و اجتماعی و تاریخی و جمعیتی و تکنولوژی بوده است.

حس مکان، ادراک انسانی وحسی، بنای سنتی، بنای مدرن