آیناز علیزاده میاندوآب - مربی، گروه معماری، واحد خوی، دانشگاه آزاد اسلامی، خوی، ایران.

در سال های اخیر با ایجاد تغییر در نظام های آموزشی، اهمیت فضاهای آموزشی و سازگار نمودن بستر یادگیریبا نیازهای کودکان، بیش از پیش مورد توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت قرار گرفته است و برای جذاب تر کردن این فضاها تدابیر گوناگون اندیشیده شده است، چرا که محیط فیزیکی می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید.بر اساس مطالعات صورت گرفته، شرایط محیطی به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی به شدت بر میزان یادگیری تاثیر گذار است.از سویی شرایط اجتماعی و تحولات علمی و تکنولوژیکی پدید آمده و همچنین رشد جمعیت و تفکراتی مانند پایداری و نیاز به بهره برداری هرچه بهتر از امکانات در چگونگی شکل گیری محیط های مناسب آموزشی به منظور ارتقاء کیفیت استفاده و بازدهی آنها تاثیرات قابل ملاحظه ای خواهند داشت.هدف از نگارش این مقاله شناخت تاثیر محیط بر کودک و بررسی راهکارهایی در جهت انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی و رسیدن به راهکارهایی است که منجر به تحقق تطبیق پذیری در یک فضای آموزشی شود.این راهکارها بیشتر به تکنیک های طراحی مربوط می شوند.این بدان معناست که طرح دارای قابلیت هایی باشد که بتواند در طول زمان به شرایط و نیازهای متفاوت پاسخ دهد و فضای داخلی قابلیت تطبیق با رفتارهای جدید را داشته باشد.

فضای آموزشی، کودک، روانشناسی محیطی، عوامل محیطی، انعطاف پذیری