مقایسه رودخانه کارون اهواز و رودخانه وایت آرکانزاس با رویکرد توسعه پایدار

محیط های طبیعی درون شهری از مهمترین ساختارهای بوم شناختى شهرها به شمار می آیند که اگر به درستی و در ارتباط با ساختارهای بوم شناختى فراشهری برنامه ریزی شوند، ضمن خلق فضاهای عمومی و پویای شهری موجب استمرار فرایندهای طبیعى از جمله جریان آب و هوا و حرکت موجودات در درون شهرها میشوند. در این میان مسیل ها و رودخانه های شهری، به عنوان فضاهای پنهان، فرصت هایی هستند که بی-توجه رها شده اند و با توجه به کمبود فضاهای سبز و باز در شهرها و به رغم پتانسیل های فراوانی که دارند استفاده کامل و درخوری از آنها نمی شود. متاسفانه در اغلب شهرهای ایران بطور شایسته به این عامل توجه کافی نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسیل های بالا برای کاربری های متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده باقی مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط و توازن میان محیط طبیعی و محیط انسان ساخت بیش از پیش احساس میگردد. با توجهبه مطالعات صورت گرفته در محدوده حاشیه رودخانه ها دارای پتانسیل بسیار بالایی جهت بهبود سیما و منظرشهری می باشد و همچنین قابلیت خلق فضاهایی برای بروز تعاملات اجتماعی را دارا می باشد. این پژوهش با روش تحقیق تحلیلی - قیاسی و ابزار کتابخانه ای در صدد مقایسه رودخانه کارون اهواز و رودخانه وایت آرکانزاس با رویکرد توسعه پایدار از نظر طراحی می باشد.

Keywords:

توسعه پایدار , رودخانه کارون اهواز , رودخانه وایت آرکانزاس , طراحی شهری پایدار