نوید سعیدی رضوانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
حمیدرضا نجفی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
فاطمه اسماعیلی - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

فقدان نهادسازی در طرح بازآفرینی شهری برای ایجاد مشارکت ساکنین شهر از اساسی ترین اشکالات وارد بر این طرح ها می باشد. این عدم نهادسازی به علت عدم حمایت قانونی و حقوقی از طرح های بازآفرینی در مباحث اصلی خود یعنی مشارکت و اتکا به ساکنین است. تکاپوی سازمان های زیربط برای ساماندهی در سالهای اخیر به علت تجربه شکست خورده و نقدهای وارد به طرح مسکن مهر و تشدید بافت های ناکارآمد در سالهای اخیر تشدید شده است. در راستای رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده اند. با ورود سازمانهای دخیل به امر بازآفرینی و گذار از طرحهای آمرانه، از بالا به پایین و اجباری بهسازی بافت های فرسوده این سیر تحول نیز در ایران طی شد هر چند با تاخیر زمانی که ماهیت همیشگی نظام برنامه ریزی مقلد گرا می باشد.هنوز سوالات اساسی درباره اجرایی بودن این طرح های در ایران مطرح است. بررسی سیر تحول رویکردهای بهسازی و بازآفرینی شهری ، ضمن گشودن چشم اندازی به تحولی چند دهه ای دربرداشت ها و رویکردهایی که در این عرصه وجود داشته است ،عملا بر این نکته صحه می گذارد که بهسازی و بازآفرینی شهری ، ضمن پیشروی به سوی تبدیل شدن به واقعیتی یکپارچه و همه جانبه و فراگیر ، بسته ای کامل از رویکردهای گوناگون مرمت و حفاظت شهری بوده است که هنوز و پس از گذشت چندین دهه، آثار به خدمت گرفته شدن هر کدام از رویکردها را در طر حهای بهسازی و بازآفرینی شهری به وضوح می توان دریافت

طرح های بازآفرینی، زمینه اجرایی، نهادسازی، مشارکت ساکنین