زهرا کیان وش

رشد کودک در مهروموم های ابتدایی زندگی از عوامل بسیاری تاثیر می پذیرد. فعالیت و بازی یکی از ارکان اصلی رشد و یادگیری هر کودک است که در ارتباط با فضا و محیط رشد شخصیتی و اجتماعی او را شکل می دهد ازاین رو در طراحی فضاهای مناسب برای کودکان ازجمله اتاق آنان شناخت روحیات و علاقه مندی های نونهالان اهمیتی خاص پیدا می کند. طراحی فضای منطبق با شرایط کودکان به طور قطع بستگی به شناخت کافی از ویژگی های رشد آنان دارد. خصوصیات جسمی و روانی کودکان در مراحل مختلف رشد اساس برنامه ریزی فضا و طراحی برای آن ها است. شکل کلی فضای معماری کودکان از عناصری منحصربه فرد برجسته و آنچه برانگیزنده احساسات آن ها است سرچشمه می گیرد. ضرورت به کارگیری اصول طراحی فضای داخلی کودکان، با توجه به رنگ، فرم و فضا به عنوان عامل موثر در بهبود رفتار کودک اجتناب ناپذیر است و موجب انگیزه برای تنظیم این مقاله شده است به دلیل حساسیت موضوع، طراح معماری داخلی باید زمینه مطالعاتی و تحقیقاتی در مورد رنگ و فرهنگ، روانشناسی رنگ ها و درک فضایی از رنگ داشته باشد، تا به نتایج مفیدی در کاربرد رنگ و فرم و ابعاد، در فضای طراحی برسد. مقاله شامل دو بخش رنگ و طراحی داخلی می باشد. بخش اول نظری و بخش دوم کاربردی است. روش مرحله اول توصیفی و مرحله دوم توصیفی- تحلیلی می باشد. ابزار مطالعاتی مورد استفاده، کتابخانه ای می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهند تحریک کنندگی محیط بر سه عامل کنجکاوی ، بازی- مشارکت و خیال پردازی تاثیری مثبت و معنادار دارد. تاثیر انعطاف پذیری عملکردها در فضای داخلی برای کودک بر کنجکاوی و خیال پردازی کودکان، مثبت و معنادار است. نتایج تحقیق شامل ایده های معمارانه ای برای طراحی فضای داخلی کودکان در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان است؛ ازجمله: تغییرپذیری فضا و اجزای آن، تداخل فضاهای باز و بسته، تغییرپذیری، تنوع پذیری و بازسازی عناصر محرک طبیعی مانند نور، آب و گیاهان و...

روانشناسی کودک، فضای طراحی، رنگ و نور، طراحی فضاهای داخلی