اپیدمیولوژی اقدام به خودکشی و مرگ ناشی از آن در جنوب ایران، 95-1390
Publish place: 2nd National Congress of Psychology and Psycho social Damage
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 581
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PPDMED02_008
تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397
Abstract:
پیشینه: خودکشی یکی از مشکلات روان شناختی در سراسر جهان است. میزان وقوع خودکشی در طول دو دهه گذشته افزایش یافته است. این مطالعه جامع به منظور ارایه دیدگاهی بهتر از خودکشی در کشور ما با حجم نمونهای بزرگ انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، دادههای مربوط به 28522 مورد اقدام به خودکشی در استان فارس، در سال های 95-1390 از نظام مراقبت خودکشی فارس (FSSS) جمع آوری کردیم. برای یافتن موارد ثبت نشده و حذف موارد تکراری، همه دادههای بیمارستان ها، پزشکی قانونی، خانههای بهداشت در مناطق روستایی، مراکز بهداشتی و کلینیک های خصوصی مناطق شهری، مراکز مراقبتهای تخصصی مسمومیت و اورژانسهای اجتماعی مجددا بررسی کردیم. دادههای مربوط به مرگ را از پزشکی قانونی گرفته و با دادههای سازمان ثبت احوال و اداره ثبت مرگ دانشگاه چک کردیم. برای محاسبه میزان وقوع خودکشی، آمار جمعیت را از مرکز آمار ایران و سرشماری های 1385 و 1395 استخراج کردیم. برای تطبیق سنی – جنسی از جمعیت استاندارد ارایه شده توسط سازمان جهانی بهداشت 2012 استفاده شد.یافتهها: میانگین سنی شرکت کنندگان 10/6± 26/8 سال با دامنه 88 (98 -10) بود که 58/7 درصد زن، 52/9 درصد مجرد و 45/3 درصد متاهل، 36/4 درصد خانه دار بودند و 33/6 درصدشان مشاغل غیر دولتی داشتند. بیشترین تعداد اقدام به خودکشی مربوط به گروههای سنی 15-24 و 25-34 (به ترتیب 48 درصد و 32/5 درصد) بود. بیش از 83 درصد خودکشی ها در اثر مصرف بیش از حد دارو بود. روند بروز تطبیق داده شده سنی اقدام به خودکشی در دوره 6 ساله، 70.5 و 72.2 و 98.4 و 93.2 و 93.5 و 109.8 در 100000 بود. روند بروز تطبیق داده شده سنی مرگ ناشی از خودکشی در دوره 6 ساله 5.2 و 4.3 و 6.4 و 6.3 و 6.7 و 6.4 در هر 100،000 بود. از این موارد 1787 مورد منجر به مرگ (کل میزان کشندگی موردی 6.8٪) شد. بالاترین میزان کشندگی مربوط به سلاح گرم (93/4٪)، حلق آویزکردن (86/3٪)، سقوط (58٪) و خود خودسوزی (66/2٪) بود. میزان کشندگی در مردان 3 برابر زنان (11/5٪ در مردان در مقابل 3/3٪ در زنان)، در میان افراد بی سواد 3 برابر بیشتر از افراد با سواد بود. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد با افزایش سن، جنس مرد، روستایی بودن، وجود سابقه خودکشی در خانواد و وجود حداقل یک نوع بیماری جسمی و روانی شانس مرگ ناشی از خودکشی را به طور معنی داری افزایش می دهند (p<0.05). در 11٪ افراد، سابقه حداقل یک مشکل روانی و در 2.6٪ افراد سابقه حداقل یک مشکل جسمی وجود داشت. شایع ترین علت خودکشی درگیری های خانوادگی یا فامیلی بود (77٪).نتیجه گیری: مهمترین مزیت این مطالعه جامع، برآورد نرخ اقدام به خودکشی و میزان کشندگی هر یک از عوامل جمعیت شناختی و مرتبط با خودکشی بود. در طول این دوره، روند میزان اقدام به خودکشی و نرخ مرگ هر دو به آرامی افزایش داشته، اما شیب اقدام به خودکشی تندتر از مرگ بود. میزانهای اقدام به خودکشی و مرگ ناشی از آن تقریبا برابر گزارشهای ملی و بین المللی بود.
Keywords:
Authors
علیرضا میراحمدی زاده
مرکز تحقیقات بیماریهای غیر واگیر، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
سعید غلامزاده
اداره پزشکی قانونی استان فارس
علی باصری
دانشگاه علوم پزشکی شیراز
فریبا رضایی
دانشگاه علوم پزشکی شیراز