نقش واسطه ای ناگویی خلقی در رابطه بین مکانیسم های دفاعی و گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان شهرستان زاهدان

زمینه و هدف: گرایش نوجوانان به انواع رفتارهای پرخطر یکی از اصلی ترین منابع نگرانی در جامعه است زیرا نوجوانانی که گرایش بیشتری به رفتارهای پرخطر دارند پیشرفت تحصیلی کمتری دارند، گرایش بیشتری به خودکشی دارند و احتمال مرگ و میر و ابتلا به بیماری های مرتبط با رفتارهای پرخطر در آن ها بیشتر است.هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای ناگویی خلقی در رابطه بین مکانیسم های دفاعی و رفتارهای پرخطر در نوجوانان شهرستان زاهدان بود. روش: روش پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود، 250 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 95-1394 به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه های سبک های دفاعی، ناگویی خلقی و مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با محاسبه ضرایب همبستگی و تحلیل مسیر انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین مکانیسم های دفاعی و ناگویی خلقی رابطه معنی داری وجود دارد و رابطه بین مکانیسم های رشد نایافته و رفتارهای پرخطر مثبت است. علاوه بر این، ناگویی خلقی در رابطه بین مکانیسم های دفاعی رشد نایافته و رفتارهای پرخطر نقش میانجی دارد. نتیجه گیری: مکانیسم های دفاعی رشد نایافته از طریق تاثیر بر ناگویی خلقی در بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان نقش دارند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که بخشی از تاثیر مکانیسم های دفاعی در رفتارهای پرخطر از طریق ناگویی خلقی اعمال می شود.

Keywords:

ناگویی خلقی , مکانیسم های دفاعی , رفتارهای پرخطر , نوجوانان