درمان بازگیری حمایت شده با بوپرونورفین به صورت بستریدر نوجوانان آسیب پذیر وابسته به مواد افیونی

مقدمه: اطلاعات اندکی در درمان با بوپرنورفین در جوانان وجود دارد. هدف این مطالعه گزارش نتایج استفاده از بوپرنورفین در ترک مواد تسهیل شده بصورت طبی برای جوانان خیابانی وابسته به مواد مخدر است.شرکت کنندگان و روشها: از آذر ماه سال 1393 تا فروردین ماه 1394 تعداد 12 نفر از جوانان خیابانی وابسته بصورت پیاپی در بخش کودک و نوجوان بیمارستان علی ابن ابی طالب بستری و بوپرنورفین دریافت کردند .چارت کلینیکی بیماران جهت وضعیت پایه انان به همراه پیشرفت درمان در زمان ترخیص ، یک و سه ماه بعد از ترخیص تهیه شد.نتایج:از بین 12 نفر نجوان 8 نفر (66.6%) مرد و 4 نفر (33.3%) زن بودند. تمامی بیماران کرک هرویین را به عنوان ماده اصلی مصرفی ذکر کردند.متوسط ماکزیمم دوز مصرفی بوپرنورفین در زمان اقامت در بیمارستان 7 ±2 میلی گرم در محدوده 2 تا 10 میلی گرم روزانه بود. متوسط زمان اقامت در بیمارستان 66. 14.±9. 2 بود.هیچ واکنش شدید دیده نشد.استتنتاج:این اولین گزارشی است که درمان با کمک بوپرنورفین و در دسترس بودن و ایمنی ان را در جوانان در معرض خطر وابسته به مواد مخدر بستری در ایران فراهم می اورد. مطالعات بیشتری جهت ارزیابی بی خطر و موثر بودن درمان با بوپرنورفین در ترک و درمان نگهدارنده در سطح اجتماع مورد نیاز هست.