کیفیت زندگی سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی دولتی تحت پوشش نظام مراقبت های ادغام یافته سالمندی، شهر شیراز

مقدمه : تا سال 2050 میلادی جمعیت سالمندان ایران به بیش از 30% خواهد رسید. این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی دولتی تحت پوشش نظام مراقبت های ادغام یافته سالمندی در شهر شیراز در سال 1395 انجام شد.روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نمونه گیری چندمرحله ای ، پرسشنامه لیپاد و نرم افزارSPSS استفاده شد.نتایج: تعداد 412 نفر سالمند با میانگین سنی 6/2± 68/1 سال و با نسبت 1/1 خانم ها نسبت به آقایان مورد مصاحبه قرار گرفتند. میانگین نمره کل کیفیت زندگی 10/5 ± 70/2 ( از نمره کل 93) شد. در بین 7 بعد اصلی کیفیت زندگی بترتیب، عملکرد فیزیکی، افسردگی و اضطراب، عملکرد ذهنی، مراقبت از خود، عملکرد اجتماعی، رضایت از زندگی و عملکرد جنسی با نمره کل کیفیت زندگی و در بین 5 بعد واسطه ای کیفیت زندگی ، اختلال شخصیتی درک شده، خشم، اعتماد به نفس، مطلوبیت اجتماعی و اعتقاد به خداوند بترتیب با نمره کل کیفیت زندگی در این قسمت رابطه معنا داری داشتند. بر اساس آنالیزهای تک متغیره شش متغیر جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال سالمند و همسرش، سن فرد در زمان اولین ازدواج و تصمیم گیرنده اصلی امور مالی خانواده بودن و بر اساس رگرسیون خطی چندگانه سالمندان فاقد سواد (β =-3.94)، سالمندان فاقد نقش در زمینه تصمیم گیری در خصوص امور مالی خانواده (β=-2.99 ) و خانم های سالمند (β=-2.74) از سطح کیفیت زندگی کمتری برخوردار بودند.بحث و نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، کیفیت زندگی سالمندان مورد مطالعه بالاتر از حد متوسط بود و لذا انجام مداخلات در جهت ارتقا کیفیت زندگی به ویژه جهت زنان سالمند ، ارتقا، نقش سالمندان در امور مالی خانواده و فراهم سازی ارتقا، سطح تحصیلات این گروه از جمعیت در جهت بهبودی سطح کیفیت آن ها پیشنهاد می گردد.

Keywords:

سالمند , کیفیت زندگی , لیپاد , شیراز , ایران