ارتباط باورها و نگرش های دینی با کنترل خشم و میزان پرخاشگری در روابط اجتماعی - شخصی

مقدمه وهدف:داشتن باورها ونگرش های عمیق دینی و نقش آن در سلامت روحی و جسمی برهمگان پوشیده نیست سال هاست که این مسیله به عنوان یک مولفه تاثیر گذار درحوزه سلامت بخصوص سلامت روان توجه متخصصین این امر را به خود جلب نموده است .این پژوش نیز با هدف برسی باورها ونگرش های دینی و ارتباط آن با پرخاشگری انجام گردید.مواد و روش:این پژوهش ازنوع توصیفی تحلیلی می باشد وجامعه آماری آن کلیه نوجوانان 25-18 سال می باشند .نمونه مورد مطالعه شامل 277نفر از دانشجویان دانشکده ایرانشهر که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و با دو ابزار پرسشنامه دینمداری و پرسشنامه کنترل خشم مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها:حدود 60درصد(n=167) نفر زن و 40 درصد(n=110)نفر مرد با میانگین سنی 23سال می باشند.میانگین امتیاز کسب شده در مولفه کنترل پرخاشگری در مردان (86.07) و درزنان (95.01) که نشان دهنده کنترل پرخاشگری بالاترمی باشد. دردومولفه خشم در روابط اجتماعی و خشم درروابط شخصی زنان دارای میانگین بالاتری نسبت به مردان می باشند.اما بین کنترل خشم و جنسیت تفاوتی یافت نشد.میزان همبستگی دینمداری با کنترل خشم (r=0/33) ، احساس خشم(r=0/15) ،خشم درروابط اجتماعی (r=0/35) ، خشم در روابط شخصی (r=0/45) می باشد.نتیجه گیری: دینمداری و باورهای دینی می توانند درابراز رفتارپرخاشگرانه موثر باشند پس با تقویت باورها ونگرش های دینی و معنوی می توان از ابراز بعضی رفتارها تعدیل ایجاد کرد.

Keywords:

دینمداری , نگرش دینی , کنترل خشم , پرخاشگری