رابطه بین سبک والدگری با نحوه گفتگوی عمومی در میان مادران و دختران نوجوان

زمینه و هدف: خانواده به عنوان اولین واحد اجتماعی، مهم ترین نقش را در آموزش رفتارهای سالم به نوجوانان بر عهده دارد. گفتگو در مورد موضوعات مختلف با والدین مهارت های تصمیم گیری آگاهانه را افزایش می دهد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک والدگری با نحوه گفتگوی میان مادر ودختر انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی تحلیلی برروی 363 دختر مقطع دبیرستان (18-14 سال) شهر اهواز انجام شد. نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک والدگری بامریند و پرسشنامه گفتگوی مادر-دختر بود. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و صوری و پایایی آن توسط همسانی درونی(72%) تآیید گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: اکثر دختران نوجوان سطح متوسطی(63%) از گفتگو با مادران را دارا بودند. سطح گفتگوی آنها فقط با سبک والدگری سهل گیر ارتباط معنا داری داشت (r=-0/148, p=0/005) و دخترانی که مادران سهل گیر داشتندازسطح گفتگوی عمومی کمتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: مادران سهل گیراحتمالآ موفقیت کمتری در برقراری گفتگوبادختران نوجوان خوددارندو بالعکس، بنابراین کیفیت گفتگوی مادران و دختران یک عامل مهم برای پیش بینی رفتارهای پرخطر نوجوانان است.

Keywords:

parenting style , adolescent , mother-daughter communication