حسین عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی حمل ونقل ریلی، دانشگاه علم و صنعت ایران
مصیب جلیلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی حملونقل ریلی، دانشگاه علم و صنعت ایران

حمل ونقل ریلی علیرغم اینکه همواره به عنوان یک شیوه ی حمل ونقلی ایمن و با ضریب امنیت بالا شناخته میشود، خطرات خاص خود را دارد.یکی از خطرات بالقوه در حمل ونقل ریلی وجود تقاطعهای هم سطح ریل و جاده در طول مسیر قطارها میبا شد. تقاطعها یا گذرگاه های هم سطح ریل و جاده همواره جز نقاط حادثه خیز و پرخطر در راه آهن شناخته می شود. جهت کاهش ریسک گذرگاه های هم سطح روشهای گوناگونی وجود دارد که هریک دارای معایب و مزایایی میباشد و به همین دلیل متولیان راه آهن را در اتخاذ تصمیم جهت انتخاب روش مناسب با مشکل روبرو مینماید. در این پژوهش روشهای قابل استفاده در کشور ایران شناسایی و بر اساس شاخصهای کیفی و کمی و بر طبق نظر خبرگان و کارشناسان مربوطه در شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران اولویتبندی گردیده.اند بدین منظور از روشهای تصمیم گیری چند معیاره ی تحلیل سلسله مراتبی و روش تاپسیس استفاده شده است.

اولویت بندی، تصمیم گیری چندمعیاره، گذرگاه هم سطح، راه آهن، فرآیند تحلیل سلسله، تاپسیس