سید مجید عبداللهی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی آموزش از راه دور دانشگاه پیام نور تهران گرو

با کاربرد و توسعه تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات 1 در امر آموزش و یادگیری به عنوان یکی از زمینه های اصلی پیشرفت بشری، در طلیعه هزاره سوم میلادی مفهوم یادگیری سیار 2 نیز به عنوان یکی از آخرین و مهمترین دستاوردهای این تکنولوژی برای بشر به منصه ظهور در آمده است. با این حال باید توجه داشت موفقیت در امر یادگیری سیار صرفا به تکنولوژی های فنی مورد استفاده و قابلیت هایی که این ابزار برای ما فراهم می سازند وابسته نیست، بلکه این امر به توانایی متخصصان تعلیم و تربیت در رابطه با طراحی و توسعه فرصت ها و محیط های یادگیری مناسب نیز دارد. در واقع همانطور که هم اکنون در صنعت و مشاغل تجاری شاهد هستیم، ظهور تکنولوژی های سیار باعث تغییر پارادایم دیگری در الگو و نظرات یادگیری در جامعه بشری شده است. بر طبق تئوری های آموزشی جدید(به ویژه تئوری یادگیری ساختار گرایی 3)، موسسات آموزشی دیگر نباید فعالیت خود را صرفا متمرکز بر فراهم سازی محتوی برای فراگیران کنند. بلکه علاوه بر این تاکید آن ها باید معطوف به توانا سازی فراگیران در جهت جستجو، شناسایی، دستکاری و ارزیابی دانش موجود و یکپارچه سازی این دانش در جهان کار و زندگی شخصی خود برای حل مشکلاتشان باشد.یادگیری سیار یک شاخه توسعه یافته از یادگیری الکترونیکی است که نسبت به سایر انواع این یادگیری امکان دسترسی به محتوای یادگیری و تعامل با سایر افراد حاضر در محیط یادگیری را با سهولت بیشتری برای فراگیران فراهم می سازد. در مقاله حاضر، ابعاد کلی این نوع از یادگیری را بررسی نموده و در انتها با ملاحظه دو نمونه از پروژه های انجام شده در این باره، امکان پیاده سازی این تکنولوژی را در کشور خودمان مورد بحث قرار خواهیم داد.

یادگیری سیار، یادگیری الکترونیکی، تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات، تکنولوژی بی سیم، تئوری یادگیری ساختار گرایی