انرژی تجدید پذیر در خدمت توسعه پایدار شهرهای منسجم

در فرایند آماده سازی پذیرش هجوم جمعیت شهری معادل 2/5 میلیارد نفری تا سال 2050 میلادی، مدیریت و سر و سامان دادن به شهرهایی انعطاف پذیر، عاری از انباشت کربن، و قابل سکونت، کاری بس مشقت بار است. این شهرها نه تنها نسبت به تغییرات آب و هوا و انباشت و تساعد گازهای گلخانه ای - دست پخت ساکنان – سازگاری ندارند بلکه بشدت در مقابل این آلودگیها آسیب پذیر خواهند بود. برای مواجهه با انباشت جمعیتی به این بزرگی، و نیز چاره جویی در مسیر کاهش مصرف انرژی، بخصوص در بخش اسکان و حمل و نقل؛ باید از هم اکنون بفکر گزینه های مناسب جهت تعبیه سامانه های تولید انرژی پایدار و منابع سرشار، غیر متمرکز، و تجدید پذیر بود. بهینه سازی فناوری تولید انرژی متراکم و بهرمندی از انرژی تجدید پذیر شهر منسجم، تناسب بهتری با نیازمندی خارق العاده مصرف انرژی مناطق شهری در حال رشد دارد. بهر تقدیر جامعه بشری برای نوسازی و توسعه پایدار مناطق شهری باید با چالش های اقتصادی، تکنیکی، رفتاری، و سیاسی فراوانی دست و پنجه نرم کند.

Keywords:

جمعیت شهری , سکونت , انرژی , انباشت جمعیتی , منابع سوختی