تبیین مدل مفهومی ساختارمبنا به منظور یکپارچه سازی سامانه های حمل ونقل همگانی در شهرهای کشور

افزایش روند شهرنشینی طی سالیان اخیر، منجر به افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری و به تبع آن تشدید مشکلات زیست محیطی، اعم از آلودگی هوا و صدا و نیز، اتلاف سوخت و زمان شهروندان گردیده است. ازسوی دیگر، رشد خودرو محوری، سبب کاهش ایمنی و افزایش تلفات ناشی از رانندگی میشود. یکی از راهکارهای موثر جهت ساماندهی وضع موجود، تغییر رویکرد خودرو محوری به انسان- محوری با اولویت استفاده از سامانه های حمل ونقل همگانی است. در این مقاله، ضمن بررسی و تحلیل روش های مختلف یکپارچه سازی سامانه های حملونقل همگانی، از مدل مفهومی ساختارمبنا با طراحی درخت تصمیمگیری جهت شناسایی فرضیه ها، عوامل و راهکارهای موثر در این زمینه بهره گرفته شده است. در این روش، ابعاد و زمینه های مسیله تعیین گردیده و کلیه عواملی که منجر به عدم وجود یکپارچگی میشود، شناسایی و تبعات آن نیز در قالب درخت تصمیم گیری مورد ارزیابی قرار گرفته است. در نهایت، چهار عامل اصلی و 12 عامل ثانویه که منتج به عدم وجود یکپارچگی سامانه های حمل ونقل میشوند بیان شده و سه عامل اصلی و 27 عامل ثانویه به عنوان تبعات عدم یکپارچگی بیان میگردد.

Keywords:

سامانه های حمل ونقل همگانی , یکپارچه سازی , مدل ساختار مبنا , درخت تصمیم گیری