نجمه کرمی - دکترای معماری،دانشگاه تهران
رویا رستمی

بتن عبور دهنده نور لایتراکان، امروزه به عنوان یک ماده ساختمانی جدید با قابلیت استفاده بالا مطرح است. این ماده، ترکیبی از فیبرهای نوری و ذرات بتن است و میتواند به عنوان بلوک و یا پانل پیش ساخته ساختمانی مورد استفاده قرار گیرد. ساختار آن به این شکل است که هزاران فیبر شیشهای نوری به صورت موازی در کنار هم بین دو وجه اصلی بلوک بتنی قرار میگیرند و بخاطر اندازه کوچکشان با بتن مخلوط شده و ترکیبی از یک ماده دانه بندی شده را تشکیل میدهند. بطوریکه نتیجه ترکیب، شیشه و یا بتن نیست، بلکه یک ماده سومی که از لحاظ ساختار درونی و بیرونی همگن است. این نوع بتن با ترکیب %96 بتن معمولی و %4 فیبرهای نوری که ترکیبات آن شامل بتن و فیبر نوری، میزان فیبر حداکثر 5 درصد کل بلوک، عبور 3 درصد نور تابیده از هر 4 درصد کل فیبر موجود و چگالی 2100 - 2400 کیلوگرم بر سانتیمتر مکعب، مقاومت فشاری در بد ترین حالت 49 نیوتن بر میلی متر مربع و در بهترین حالت 56 نیوتن بر میلی متر مربع، مقاومت خمشی معادل 7/7 نیوتن بر میلی متر مربع میباشد. به دلیل ماهیت این بتن میتوان از آن برای ساخت دیوار داخلی و خارجی، پوشش کف، بلوکها و طراحی داخل ساختمان استفاده کرد. از مزایای این بتن میتوان به کمک در تامین روشنایی ساختمان، صرفه جویی انرژی در حدود 10 تا 20 درصد، طول عمر 50 تا 100 ساله، جایگزین شیشه و کاهش هزینه های شکستگی و تعویض آنها اشاره کرد. هزینه تولید این نوع بتن را به صورت یک دیواره معماری و سازهای 5 تا 10 میلیون تومان برآورد میشود و در صورت تولید انبوه، ارزانتر خواهد شد. به طور کلی در این مقاله سعی شده است، ویژگیهای این بتن و کاربردهای گسترده آن مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

لایتراکان، بتن، معماری، سازه