بازخوانی سروده های دوبیتی باباطاهر از رهگذر واکاوی اندیشه، ساختار موسیقایی، تعابیر و تصاویر هنری

باباطاهر شاعر، عارف ایرانی تبار و دوبیتی سرای اواخر سده چهارم و اواسط قرن پنجم در دوره طغرل بیک سلجوقی بوده و به خاطر بریدن از تعلقات دنیوی لقب عریان گرفته است. بیشتر شهرت این مرد دلسوخته ساده دل، مرهون پیشتازی وی در سرایش دوبیتی های دلنشین با مضمون توصیف نگار زیباروی، غم و اندوه ناشی از فراق یار و غربت وی در دیار، بی وفایی گنبد دوار، مرگ اندیشی و... می باشد. باباطاهر این اشعار را در بحر هزج و در قالب زبانی بی پیرایه و عامیانه سروده است؛ شاعر از رهگذر سازوکارهای موسیقی آفرین، مثل واج آرایی، تکرار و جناس در آنها طنینی دلنشین جاری ساخته و به کمک عناصر تصویرسازی مثل تشبیهات زیبا و استعاره، کلام خویش را مزین نموده است. نوشتار حاضر بر آن است که دوبیتی های بی نظیر باباطاهر را هم از نظر مضمون و محتوا و هم از بعد ساختار شعری مورد تحلیل قرار دهد.

Keywords:

دوبیتی , مضمون , موسیقی , ساختار شعری , باباطاهر