بررسی شیوع لنگش و زیان اقتصادی ناشی از آن در گاوداری های استان خراسان رضوی

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 349

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

LSFE01_119

تاریخ نمایه سازی: 16 تیر 1397

Abstract:

لنگش در گاوشیری با خسارت های اقتصادی قابل توجه همراه می باشد، که این خسارت ها ناشی از کاهش در تولید و کاهش در توان تولیدمثلی در حیوان می باشد، در این تحقیق نمره حرکتی گاوهای شیرده و ارتباط آن با تولید و زیان اقتصادی ناشی از آن را بررسی نمودیم. در این مطالعه آمار 354 راس گاو از 3 گاوداری بالای 100 راس در اطراف مشهد در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفت و جمع آوری شد، که در تمام آنها گاوها در 3 بهاربند پرتولید،کم تولید و متوسط تولید گروه بندی می شدند و شرایط نگهداری در این واحدها تقریبا یکسان بودند. اساس اسکور لنگش در این تحقیق روش اسپریچر بود که نمره 1 نشانگر گاو سالم ، شماره 2و 3 نشانگر لنگش تحت کلینیکالی، و نمره 4و 5 نشانگر لنگش کلینیکالی است. میزان کاهش تولید و زیان اقتصادی ناشی از آن توسط نرم افزار Loss Calculator محاسبه شد. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد گاوهای سالم در بهاربند کم تولید و بیشترین گاوهای دارای لنگش تحت کلینیکالی و کلینیکالی در بهاربند پرتولید قرارداشتند. میانگین نمره لنگش در گاوهای پرتولید، متوسط تولید و کم تولید به ترتیب برابر با 2/35 و 2/12 و 1/96 بود. میزان وقوع لنگش، کاهش تولید، کاهش مصرف خوراک و زیان اقتصادی ناشی از لنگش به ازای هر گاو در گروه پرتولید بیشتر از سایر گروه ها بود. میزان افت تولید برای گاوهای پرتولید، متوسط تولید و کم تولید به ترتیب 1/35 و 0/85 و 0/48 کیلوگرم در روز به ازای هر گاو و 233 و 88 و 37 کیلوگرم در روز برای هر بهاربند بود. میزان زیان اقتصادی ناشی از لنگش برای گاوهای پرتولید، متوسط تولید وکم تولید به ترتیب 2000 و 1280 و 7200 تومان در روز به ازای هر گاو و کل زیان تولید شیر 16116000 تومان در هر ماه تعیین شد. میزان کاهش مصرف خوراک برای گاوهای پرتولید، متوسط تولید و کم تولید به ترتیب 1/09 و 0/68 و 0/37 کیلوگرم در روز به ازای هر گاو و 188 و 70 و 28 کیلوگرم در روز برای هر بهاربند بود. مجموع کاهش هزینه خوراک ناشی از لنگش 10425000 تومان در ماه محاسبه شد و کل زیان اقتصادی با در نظرگرفتن کاهش مصرف خوراک 5630000 تومان در ماه تعیین شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که لنگش می تواند یکی از مهمترین عوامل کاهش تولید و درآمد در یک واحد گاوداری در شرایط ایران باشد لذا باید اقدامات موثرتری به منظور پیشگیری از بروز آن در گله های گاو شیری صورت گیرد.

Authors

م عبدالهی راد

دانشجوی کارشناسی گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند

م مجتهدی

عضو هییت علمی گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند

س.ا غیاثی

عضو هییت علمی گروه علوم دامی دانشگاه بیرجند