بررسی مدل درون یابی معکوس وزنی فاصله (IDW) در پهنه بندی بارش ( مطالعه موردی: استان خوزستان)

در بسیاری از مطالعات و بررسی های منابع طبیعی و کشاورزی، به دلیل عدم پوشش کامل ایستگاه های اندازه گیری نقطه ای باران، برآورد بارش منطقه ای یا تخمین بارش در مناطق خشک میان ایستگاه ها ضروری است. بنابراین اگاهی از میزان متوسط بارندگی در یک حوضه آبخیز از عوامل اساسی در هیدرولوژی و طراحی سازه است. روش های زمین آمار از جمله روش های تعیین توزیع مکانی بارش است که با توجه به در نظر گرفتن همبستگی، موقعیت و آرایش مکان یداده های نقطه ای، کاربرد گسترده ای یافته اند. دیر مقاله حاضر از بارش متوسط سالانه 33 ساله (1393-1360) 47 ایستگاه باران سنجی استان خوزستان به منظور تخمین و میان یابی بارندگی برای کل نواحی استان خوزستان از روش معکوس وزنی فاصله (IDW) استفاده شد و در نهایت نتایج حاصل از اجرای مدل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از اجرای مدل وارزیابی دقت آن ها نشان داد که روش معکوس وزنی فاصله (IDW) با توان 3 از دقت بیشتری برخوردار می باشد. در نهایت باید اذعان کرد که روش های درون یابی بسته به نوع متغیر و همچنین ویژگی های منطقه مورد مطالعه، تراکم نقاط اندازه گیری و نحوه آرایش آن ها دقت متفاوتی را ارایه می کنند و نمی توان نتایج یک منطقه را براحتی به منطقه ای دیگر تعمیم داد.

Keywords:

درون یابی , عکس فاصله زنی , بارندگی