بررسی روش های کاهش و حذف جیوه از محیط های آبی ( مطالعه مروری )

پیشرفت صنعت و علم که باعث تحولات مثبت و فواید زیادی در زندگی مردم و محیط زیست پدید آورده است، اما از سویی سبب مشکلات ورود مواد آلودده کننده به محیط زیست شده است. این مواد از راه پساب های صنعتی به محیط وارد می شوند که مهمترین آن، جیوه می باشد. جیوه عنصری به شدت کمیاب در پوسته زمین است. فراوانی آن در پوسته بر پایه جرم 0/08 بخش در میلیون (ppm) است. به دلیل سمی بودن بالای جیوه، هم در فرایند معدن کاری و هم در جداسازی، آسیب های فراوانی از این ماده در گذشته تاکنون به جای مانده است. حد مجاز غلظت جیوه برای حفاظت آب های زیرزمینی را 0/002ppm) ( میلی گرم در لیتر ) ذکر کرده اند و آستانه غلظت آلوده کننده محیط زیست را برای جیوه 0/2 تا 0/5ppm ( میلی گرم در لیتر ) ذکر کرده اند. بنابراین غلظت جیوه در پساب های خروجی از کارخانجات باید کمتر از 0/2 تا 0/5 میلی گرم در لیتر باشد. برای جدا کردن جیوه از محلول های آبی روش های مختلفی ارایه گردیده است از جمله: رسوب دهی شیمیایی، اسمز معکوس، تبادل یونی و جذب ( شیمیایی و بیولوزیکی ) را می توان نام برد. در این میان جذب سطحی برای غلظت های کم جیوه دارای کارایی بسیار خوبی می باشد. در این مقاله به بررسی ویژگی های عنصر جیوه و روش های کاهش و حذف آن از محیط های آبی پرداخته می شود.

Keywords:

پیامدهای محیط زیستی , جیوه , محیط آبی , روش های حذف جیوه