بررسی همزمان الگوریتم ژنتیک و تخمین گر مکانی مناسب به منظور بهینه سازی شبکه ایستگاه های ثبت بارندگی

همانطور که می دانیم برای توسعه و حفظ منابع آبی کشور نیازمند به اطلاعات کمی و کیفی از وضعیت منابع آبی همچون اطلاعات درازمدت ایستگاه های ثبت داده های بارش داریم. در عین حال تعداد زیاد ایستگاه های ثبت و پایش داده ها می تواند فرآیند جمع آوری داده ها را هزینه بر نماید. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم ژنتیک و یک روش جستجوگر مکانی مناسب به بررسی شبکه های باران سنجی و تجزیه و تحلیل ژیواستاتیستیکی تغییرات مکانی بارندگی در استان فارس پرداخته شده است. تعداد ایستگاه مورد استفاده در این مطالعه 74 ایستگاه است که در حال حاضر در استان فارس فعال بوده و کار ثبت داده های بارش را انجام می دهند. براساس نتایج بدست آمده، مدل بهینه ساز در یافتن نقاط مناسب به منظور ایجاد ایستگاه جدید با معضلات محاسباتی روبروست. مهمترین ضعف و الزام جستجو در فضای بهم پیوسته ای است که می تواند معرف نقطه استقرار جدید باشد که در فضاهای بزرگ جستجوی بهم پیوسته، از صعوبت بسیاری برخوردار است. از این روست که لزوما نقاطی که در افزایش کاندیدای جدید به نقاط در محدوده مطالعاتی فارس انتخاب می شود، از پایستاری برخوردار نیست و تکرار نمی شود. استفاده از ترکیب معیارهای مختلف در سناریوها و مناطق منجر به انتخاب ایستگاه هایی متفاوت می شود که می تواند ناشی از اثرات متفاوت و تا حدی متفاوت معیارهای فوق در کنار یکدیگر باشد و لذا برای این منظور استفاده از الگوریتم بهینه سازی چند متغیره پیشنهاد می شود.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , تخمینگر مکانی , بهینه سازی شبکه , ایستگاه ثبت بارندگی , استان فارس