مطالعه وبررسی الگوهاوعناصر به کاررفته درمعماری بومی گیلان (بررسی موردی خانه های قدیمی منطقه تالش)

معماری بومی سرزمین گیلان، حاوی ویژگی های منحصربه فرد بسیاری است که با ظرفیت های گوناگون بستر خود منطبق بوده و در واقع نه تنها از کیفیت های بستر خود نکاسته، بلکه ماهیت آن را ارتقا بخشیده است. می توان از دو جنبه شرایط اقلیمی و معماری مورد بررسی و تفسیر قرارداد. هر چند تاثیر اقلیم بر روی فرم و عملکرد بناها را در شمال به عنوان عامل تعیین کننده در نظر می گیرند، ولی جنبه های معماری و زیباشناختی آن نیز از اهمیت والایی برخوردار است. از آن روی که شکل فضاهای خارجی و همچنین فضاهای داخلی منازل با جلوه های بدیع طبیعت و احساس های عاطفی و انسانی تلفیق یافته و حس آرامی در انسان به وجود می آورد در حقیقت، این معماری دارای ویژگی های ارزنده ای است که حاصل کنش و واکنش متقابل انسان و طبیعت است. در تحقیق حاضر، با توضیحاتی که در باره ویژگی های معماری خانه های قدیمی منطقه تالش داده می شود سعی بر آن است که تصویر کلی از معماری بومی گیلان ارایه گردد. معماری ای که در اثر شرایط اقلیمی خاص منطقه شکل گرفته تا ساکنان این منطقه با تلفیق مصالح بومی یک مسکن بی نظیر ساخته ولی امروزه با توجه به نیازهاروزمره این معماری تغییر پیداه کرده واصول معماری بومی دربناها دیده نمی شود و تقریبا در گذشته مانده است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه ای جمع آوری گردیده است. مقاله حاضر به متون تاریخی مربوط به معماری بومی گیلان، بررسی های مورخان و همچنین نکاتی که معماران و هنرشناسان در آثار ارزشمند تحلیلی خود بیان نموده اند توجه دارد. بررسی تحقیقات انجام شده نشان می دهد که با بهره گیری از اصول معماری بومی و به روزرسانی آنها در روند طراحی ابنیه، می توان گام بزرگی در راستای ارتقای معماری بومی همسان با طبیعت برداشت.

Keywords:

اقلیم گیلان , معماری بومی گیلان , خانه های قدیمی