ارتقای کیفیت طراحی شهری محله کلکته چی تبریز با تاکید بر بعد کالبد

محله جایی است که از نظر کالبدی، اجتماع را در فضای بزرگ تر شهری محدود می کند. محله ها اغلب اجتماعات مربوط به جامعه هستند که اعضای آن به شکل ملموسی با هم ارتباطات چهره به چهره دارند. با نگاهی هر چند گذرا به سابقه ی شهرنشینی خود شاهد محلاتی هستیم آرام و خودمانی. فضایی که حضور غریبه ها در آن به حداقل رسیده بود. دیگران صرفا به منظور و مقصد خاصی وارد آن شده، کنترل اجتماعی لازم در آن وجود داشت فضای عمومی این محلات ساکت و خلوت و خودمانی بودخردسال می توانست اولین تجربیات اجتماعی اش را در کوچه ها به دست آورد، پیران و کهنسالان امکان مکث و حرکت آهسته را در آن داشتند. ولی با کمال تعجب رشد و توسعه علم و ورود تکنولوژی وارداتی یک قرن اخیر، به جای پیشرفت، باعث نابودی کیفیت های محل زندگی ما شده است. دیگر نه به سنت محله و شهرسازی خود اعتنایی داریم و نه از آخرین دستاوردهای ملل دیگر استفاده میکنیم. در بافت محله کلکته چی تجانس و همگونی فرهنگی وجود ندارد و نظام همسایگی و همبستگی اجتماعی به دلیل افت هویت و اصالت، بسیار ضعیف شده است. با مهاجرت ساکنان اصیل و قدیمی از این بافت تاریخی رفته رفته ارزش ها، خاطرات جمعی، هویت و حس تعلق خاطر افراد در این بافت ها رو به افول می گذارد و با فرسودگی فضاها و ایجاد مخروبه ها، مکان هایی مناسب برای آسیب های اجتماعی فراهم می شود. در تحقیق پیش رو به بررسی و تعاریف فضای شهری و کیفیت محلات،محله کلکته چی میپردازیم.

Keywords:

همسایگی , فضا , اجتماعی , محله , کلکته چی