فرشته افضلی - استادیار گروه مترجمی زبان عربی، دانشگاه دامغان

در شعر انقلاب مشخصه هایی همچون توجه به آیین های مذهبی چون دعاها، نماز شب، ایثار و شهادت میتوانست نزدیک ترین وجوه ممکن به عرفان باشد. قیصر امین پور با بهره گیری از نظام عرفانی شعر فارسی و وام گرفتن مصالح شعرعرفانی و کلاسیک و گردآوری شاعرانه آنها ستایش خود را از شهادت و شهادت طلبی رزمندگان و حتی مقام شهدای نوجوان وانمود میکند. در نگاه امین پور، آن چنان شهادت از ارزش و تقدسی برخوردار است که در شعر خود از شکیبایی خانواده های شهدا و دلداری های آنها نیز می سراید. امین پور با تشبیه کردن برخی از رخدادهای انقلاب و جنگ به فاجعه کربلا، بر این باور است که عاشورا فریادی بود برای بازگشت انسان ها به حقیقت خویش و این نگاه ژرف به عاشورا پیش از او بی سابقه بوده است. از دیگر مشخصه های عرفانی در آثار این شاعر می توان به تقدیس امام علی (ع) و اعتقاد به امام خمینی و جنبه های متعالی شخصیت او اشاره کرد.در این پژوهش برآنیم تا با روش توصیفی –تحلیلی این مولفه ها را در آثار شاعر مورد واکاوی قرار دهیم و شدت بار عاطفی انتقال چنین درون مایه هایی را در شعر او و سادگی و صمیمیت زبان آن را بررسی کنیم.

ادبیات پایداری، قیصر امین پور، عرفان، شهادت، عاشورا، حضرت علی (ع)، امام حسن (ع)، امام حسین(ع)، امام خمینی