عبدالباسط عرب یوسف آبادی - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه زابل
عبدالرحمن بارانی

وطن گرایی شعری است که به ستایش حرکت های جمعی مردم برای رسیدن به آرمان هایی که حکومت مانع تحقق آنها شده است، می پردازد. در میان پارسی گویان و عربزبانان شاعران بنامی در حوزه وطن گرایی شعر سروده اند که از آن جمله میتوان به قاسم حداد از بحرین و محمد تقی بهار از ایران اشاره کرد. درون مایه شعر این دو شاعر سرشار از مفاهیم وطن گرایی است که به عنوان میراثی ارزشمند در عرصه شعر مقاومت سرزمین مشرق شناخته می شود. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، درون مایه های پایداری دو شاعر را بررسی کند و شباهت ها و تفاوت های آن را استخراج نماید و عوامل ظهور مضامین وطن گرایی در شعر هر دو شاعر تبیین شود. یافته های پژوهش حاکی از آن است که عوامل سیاسی و اجتماعی و تاریخی از جمله مهمترین انگیزه های دو شاعر در بیان مضامین وطن گرایی است؛ علاوه بر این درون مایه های وطن گرایی مشترک در شعر هر دو عبارتند از: وطن دوستی، وصف وطن، دلتنگی برای وطن، حمیت ملی است

وطن گرایی، قاسم حداد، محمد تقی بهار، عشق وطن دوستی، حمیت ملی