مجید منصوری - استادیار زبان وادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینا همدان
مریم عالی خانی پور - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینا همدان

از دیرباز تاکنون، ادبیات، همواره در خدمت آرمان ها و اهداف بشریت بوده است. به این معنی که ادبیات، به عنوان ابزاری برای کمک به بشر در راستای نیل به اهداف به کار بسته می شده است. در زمینه ادبیات پایداری نیز شاعران با استفاده از این ابزار برای رسیدن به عقاید و اهداف خویش قدم می نهادند. ادبیات، مانند آیین های انعکاس دهنده اوضاع اجتماع، هویت و تاریخ ملت ها است. در ادبیات معاصر ایران به خصوص در جریان مبارزات سیاسی پیش از انقلاب اسلامی و سال های پس از آن و جنگ تحمیلی همواره شاهد خلق آثار متعددی بودهایم که سرشار از مفاخرات زیبا به قصد نبرد و مبارزه با دشمنان داخلی و خارجی است. شاعرانی که خود را ملزم میدانستند از سلاح شعر به عنوان ابزار مبارزه با دشمنان استفاده نمایند و همچنین سعی میکردند به تضعیف روحیه نیروهای دشمن و بالا بردن روحیه خودیها بپردازند. بنابراین شاعران در مواجهه با دشمنان باید طوری به شاعری و رجزخوانی و مفاخره می پرداختند که موجب ترس دشمن و پایین آوردن روحیه او و بالا بردن روحیه نیروخودی های گردد. در این تحقیق برخی مفاخرات مشفق کاشانی را که در جهت ایجاد رعب و وحشت در بین دشمنان قبل و بعد از انقلاب و نیز بالا بردن روحیه نیروهای خودی به کار بسته شده، تحلیل و بررسی شده است.

شعر انقلاب، مفاخره، رجز، مشفق کاشانی