دانشگاه کارآفرین، رویکردی جهت نیل به توسعه ملی

امرزه دانش و فناوری دو عامل اساسی ایجاد ثروت، توانایی و دانایی کشورها به شمار آمده و وسیله ای قدرتمند در توسعه ی ملی تلقی می شوند. از طرفی نیز تحولات در محیط اجتماعی سبب شده که ساختار دانش، که محور و اساس نظام اجتماعی است دچار دگرگونی شود، از این رو برای تطبیق کارکردهای دانشگاه با محیط اطراف، به نظر می رسد می باید راهبرد دانشگاه تغییر کرده و ماموریت اصلی آن تربیت افرادی کارآفرین قلمداد شود. بنابراین، رسالت دانشگاه به عنوان متفکرترین نهاد مسیول در قابل تحقق ارمان های توسعه ی ملی، ایجاب می کند تا به پویاسازی ارکان خود در انطباق با برنامه های توسعه بپردازد و این امر همان گونه که ذکر شد جز از طریق کارآفرینی دانشگاهی میسر نمی شود. در این راستا می توان گفت رسالت و کارکرد اصلی دانشگاه، شامل آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص موردنیاز جامعه و فراهم آوردن زمینه مساعد برای رشد و توسعه پایدار کشورها است. به طور کلی، دانشگاه کارآفرین وظیفه ی توسعه ی اقتصادی را با وظایف اموزشی و پژوهشی دانشگاه تلفیق می سازد و تجاری سازی دانش که قلب ماموریت جدید دانشگاه است، پیوند دانشگاه را با مصرف کنندگان دانش به طور قوی تری برقرار کرده است و دانشگاه را به عنوان یک عامل فعال اقتصادی تعریف می کند، پژوهش حاضر که با استفاده از منابع کتابخانه ای و با روش مروری تدوین شده، تلاش دارد جایگاه دانشگاه کارآفرین را در جهت نیل به توسعه ملی ارایه نماید.

Keywords:

دانش , دانشگاه کارآفرین , کارآفرینی , توسعه