اثربخشی آموزش نظم جویی هیجان بر آشفتگی روانشناختی نوجوانان مبتلا به اختلال طیف خفیف اوتیسم

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش نظم دهی هیجان بر آشفتگی روانشناختی نوجوانان مبتلا به طیف خفیف اوتیسم بود. این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خط پایه (پیش آزمون) و دوره های پیگیری اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان اوتیسم شهر تبریز تشکیل می دهد که در طیف خفیف این اختلال قرار دارند و برای دریافت خدمات آموزشی و درمانی به روانشناس مربوطه مراجعه کرده بودند و در مدارس عادی تحصیل می کردند. ازبین این نوجوانان نمونه ای به حجم دو نفر با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و نمونه در دسترس انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد. علاوه بر تحلیل نموداری و ترسیمی، از درصد بهبودی نیز برای بررسی معناداری بالینی تغییرات استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که آموزشی نظم دهی هیجان در کاهش آشفتگی روانشناختی نوجوانان مبتلا به طیف خفیف اوتیسم موثر است.نتیجه گیری: دشواری در تنظیم هیجان ها یکی از مشکلات نوجوانان مبتلا به طیف خفیف اوتیسم است و آموزش نحوه ابراز و مدیریت هیجانات به این افراد می تواند در کاهش آشفتگی روانشناختگی آن ها موثر واقع گردد

Keywords:

اوتیسم , نظم جویی هیجان , آشفتگی روانشناختی