پروین محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی

مقاله ی حاضر تحقیقی است در مورد تاثیر بازارچه ی پارچه فروشان در شهرک دولت آباد و رشد آن بر زندگی روزمره ی افرادشهرک که از منظر رویکرد مطالعات فرهنگی با استفاده از نظریه ی میشل دوسرتو در مورد خوانشی که خود جمعیت از متنشهر دارند با روش مشاهده و گفتگوهای سازمان نیافته انجام شده.یافته ها نشان می دهد که شکل گیری این بازارچه خودجوش و برآمده از دل زندگی روزمره است و زندگی روزمره و اعمالجمعیت، تحت تاثیر نظم سراسر بین و انفعال کامل سوژه ها نیست. خوانش جمعیت از شهرک، به طور مثال استفاده مکرر ازبخشی از خیابان اصلی و بی توجهی به بخش دیگر آن ، نشان دهنده اعمال قدرت مردم بر نظمی است که طراحان ذهنی درذهن دارند. جمعیت شهرک براساس خاطرات، رابطه ها و اتفاقاتی که تبدیل به حافظه جمعی برای مردم شهرک شده است ازمحیط شهری آن استفاده می کنند. به تعبیر میشل دوسرتو درمقابل استراتژی های اعمال شده، جمعیت نیز از تاکتیک هایخاص خود استفاده می کنند. این همان مسایلی است که نقطه کور بیشتر برنامه ها و طرح های جامع شهری است. این بازارچهیکی از معدود بازارچه هایی است که به مرور و به دست خود مردم ساخته شده است و اکنون یکی از بازراچه هایی است کهحیات شهری در آن جریان دارد. حضور این بازارچه تنها مفر نفس کشیدن برای این شهرک است. وجود این بازارچه باعثارتباط مردم شهرک با شهرک های دیگر شهر است که آن را از حالت منفک و جزیره ای بودن خارج می کند. همچنین بازارچهبتاعث حضور خیل عظیمی از خود جمعیت شهرک و از جمعیت شهرک های اطراف در قالب پرسه زنانی فعال می شود. همینمسایل این شهرک را به یکی از زنده ترین شهرک های شهر تبدیل می کند.

بازارچه، تجربه زیسته، کرمانشاه، خیابان، حافظه جمعی، حیات شهری، تاکتیک