بررسی اثرات دور آبیاری و مصرف پلیمرهای سوپر جاذب بر روی عملکرد و اجزاء عملکرد ماش محلی سیستان در منطقه زابل

آب بخش جدایی ناپذیر هر موجود زنده و یکی از مهم ترین عوامل حیات محسوب می شود. با توجه به منابع محدود آب در ایران، استفاده بهینه از آن ضروری است. اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری فنون پیشرفته به منظور حفظ و ذخیره رطوبت خاک و افزایش گنجایش نگهداشت آب از جمله اقدامات موثر برای افزایش کارایی مصرف آب است. پلیمرهای سوپر جاذب ژل های آبدوستی هستند که پس از جذب آب در اثر خشک شدن محیط، آب داخل پلیمر به تدریج تخلیه شده و بدین ترتیب خاک به مدت طولانی مرطوب می ماند. کمبود آب خاک عمده ترین عاملی است که باعث کاهش رشد و عملکرد ماش در این نواحی می گردد. ماش یک لگوم دانه ریز، تابستانه و با طول دوره رشد کوتاه و یکی از حبوبات با ارزش و سرشار از فسفر است که دانه آن از نظر مواد پروتیینی غنی می باشد این پژوهش به منظور تعیین مناسب ترین دور آبیاری و مصرف پلیمر سوپر جاذب بر روی عملکرد و اجزاء ماش محلی سیستان در منطقه زابل در بهار سال 1390 به صورت آزمایشی اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با آزمون مقایسه میانگین دانکن به اجرا درآمد. فاکتور اصلی دور آبیاری در سه سطح 5 روز، 10 روز، 15 روز و فاکتور فرعی مصرف پلیمر سوپر جاذب در چهار سطح S1=0 شاهد s4=45,s3=30,s2=15 کیلوگرم در هکتار که در عمق 10 سانتی متر استفاده گردید. رقم مورد استفاده ماش محلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمار مصرف پلیمر سوپر جاذب به میزان 45 کیلوگرم در هکتار بادور آبیاری 10 روز بیشترین روند افزایشی را بر عملکرد و اجزای عملکرد رقم ماش محلی سیستان در پی داشته است.

Keywords:

دور آبیاری , پلیمر سوپر جاذب , عملکرد و اجزاء , ماش سیستانی