فاطمه ضرابی زاده - دانشجوی دوره دکتری رشته تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران

قرون دهم و یازدهم هجری که مصادف با حکومت صفویه است را می توان دوران طلایی پارچه بافی در ایران خصوصا شهر یزد دانست. در این زمان انواع پارچه های ابریشمی، زربفت، مخمل، شال و قلمکار در کارگاه های معتبر شهر یزد تهیه می شد. شاه عباس برای توسعه این هنر صنعت هنرمندان نقشبند یزدی از جمله خواجه غیاث الدین علی نقشبند یزدی را به اصفهان دعوت نمود تا نظارت بر کارگاه های سلطنتی دربار را بر عهده گیرند. غیاث علاوه بر نظارت بر کارگاه های بافندگی، طراحی و بافت لباس های شخصی شاه و تهیه پارچه های دربار جهت اهدا به پادشاهان دیگر کشورها را بر عهده داشت. او موجد دو ابتکار فنی بافت پارچه های چندتابی و مخمل بوده است و سبکی ویژه را در پارچه بافی دوران صفوی بنا نهاد. همچنین غیاث سبک خاصی را در پارچه بافی ابداع نمود که پس از وی شاگردان و فرزندانش آن را ادامه دادند و حتی در صنعت پارچه بافی ونیز و ترکیه نیز دنبال شد.

خواجه غیاث الدین علی نقشبند یزدی، یزد، صفوی، پارچه بافی، هنر