بررسی و مطالعه لباس سنتی دختران جوان متاثر از زیورآلات زنان کرد

جواهر سازی، هنر ساخت زیور آلات و گاه ظروف و ابزار ظریف از فلزات و سنگ های گرانبها می باشد. فرهنگ نویسان مسلمانان از همان اوایل قرن چهارم معنای سنگ گرانبها را در مقابل مدخل جوهر قرار می دادند. در دوران اسلامی هنرهای مورد استفاده در فلزکاری شامل قلمزنی، برجسته کاری، کنده کاری، سیاه قلم، مشبک کاری، مینا کاری و ریخته گری در رشته های جواهر سازی، گوهر نشان و طلا سازی نیز رایج بوده است. گچ بری ها و نقاشی های دوره اموی در کاخ های منطقه شام نشان می دهد که جواهرات خلفا و درباریان نظیر دیگر سنن و هنرها دنباله رو سنت های قبل از اسلام در آن مناطق بوده است و قطعات به دست آمده از حفاری های باستان شناسی سده های نخست اسلامی اغلب از نمونه های پیشین، قابل تمیز نیستند. سبک متمایزی در جواهر سازی در اواخر سده سیزدهم و اوایل سده چهاردهم در کردستان رواج یافت است که ملیله کاری عالی و ظریف ویژگی ان بوده است. سنگ های قیمتی در این شیوه کم بوده است. اما فیروزه که علاوه بر ویژگی تربیتی حایز خواصی ماورای طبیعی دانسته می شده نیز رواج داشته است. نقوش طوماری گلها، برگ های ماهی، پرندگان به موازات نقوش هندسی کاربرد داشتند. گردنبندها از دانه های زرین تشکیل می شدند که با صفحات مستطیل بهم متصل و این صفحات با سکه های عثمانی و ارو پایی و فیروزه تزیین می شدند. گردنبندهای نمونه کردستان برای جشنها از لواح هایمستطیلی ساخته می شده است که آویزهای شبیه ماهی داشتند. دستبندها با سکه های انگلیسی و ستارگان و هلالی ماه تزیین می شدند. بیشتر گوشوارها به روش ملیله و به شکل هایی با سبدهایی با دانه های کوچک مروارید و طلا بودند سگگ کمر بندها نیز نقره ای بوده است و روی آنها نقوش گل و گیا ه به سبک عثمانی چکش کاری و برجسته کاری گردیده اند.

Keywords:

لباس سنتی , طراحی , زیورآلات , زنان کرد