بررسی رابطه ی بین نسبت مالکیت مدیریتی و میزان افشای سرمایه فکری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مالکیت مدیریتی بیانگر درصد سهام نگهداری شده توسط مدیران و اعضای خانواده هیات مدیره است. مالکیت مدیران موجب ایجاد همسویی بیشتر منافع مدیران و سهامداران شده و مشکلات نمایندگی را بین طرفین کاهش می دهد ( جنسن و مکلینگ، 1976 ). زمانی که درصد مالکیت مدیران بالاست، هرچند بیش نمایی سود جاری منجر به دریافت پاداش بیشتر توسط مدیر می گردد، لیکن به دلیل معکوس شدن این ارایه بیش از واقع در آینده، ارزش شرکت ( و ثروت مدیر به عنوان یک سهامدار) در آینده کاهش خواهد یافت. مبنای استدلال این است که انتظار می رود مدیران با درصد مالکیت بالا، طی دوره بلند مدتی در شرکت باقی بمانند ( لافوند و رویچودهاری، 2008 ). هدف این مقاله بررسی رابطه بین نسبت مالکیت مدیریتی و میزان افشای سرمایه فکری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. پس از مشخص شدن جامعه آماری، تعداد 90 شرکت با استفاده از فرمول کوکران به عنوان حجم نمونه برای دوره زمانی 1391 تا 1394 انتخاب شدند. پس از انجام تجزیه و تحلیل مورد نیاز با نرم افزار Eviews نتایج نشان داد که روابط متقابل و معناداری بین نسبت مالکیت مدیریتی و میزان افشای سرمایه فکری شرکت ها وجود دارد.

Keywords:

مالکیت مدیریتی , سرمایه فکری , افشای سرمایه فکری