بررسی سازمان های حقوق بین الملل در خصوص منابع طبیعی با نگاهی به جایگاه آن در قوانین برخی کشورهای جهان

مساله حاکمیت یا مالکیت بر منابع طبیعی و بهره برداری بهینه از آنها به لحاظ طبیعت فرار و مهاجر منابع مذکور، مباحث پیچیده حقوقی را در محافل حقوق دانان پدیدآورده است. خصیصه این منابع و قوانین به گونه ای است که چنانچه هر یک از دو دولت ذیربط و ذی نفع در منبع، از داخل مرز خود اقدام به حفاری نماید، می تواند بخشی از محتوای موجود را در منبع مشترک استخراج کند. برای مدیریت حقوقی این پدیده طبیعی، در حقوق بین الملل وحدت نظر وجود ندارد و حقوق بین الملل هنوز نتوانسته است به نحو شایسته، قواعد و مقرراتی را برای تنظیم روابط حقوقی بین دولت های ذی ربط و ذی نفع در این منابع ارایه نماید. در دهه ی اخیر کمیسیون حقوق بین الملل فعالیت هایی را برای تنظیم و تنسیق قواعد ناظر به مساله آغاز کرده است. هدف نهایی، و کمال نهایی حق مالکیت آن است که رقابت مخرب برای کنترل منابع اقتصادی را محو کند. مالکیتی که به درستی تعریف شده باشد و به خوبی تحت حمایت قرار گیرد، رقابت مسالمت آمیز را جایگزین رقابت خشونت آمیز می کند. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد.

Keywords:

سازمان های حقوق بین الملل , قوانین , منابع طبیعی , کشورهای جهان