غلامرضا هادربادی - استادیار، دکترای مدیریت محیط زیست، عضو هیات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و مدیرکل دفتر آموزش، ترویج و مشارکتهای مردمی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور
سارا محبی پور - کارشناس ارشد توسعه روستایی. کارشناس سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری

در حال حاضر صنعت گردشگری از نظر گستردگی بزرگترین صنعت جهان محسوب می شود و پیش بینی می شود در دهه2020 به صنعت نخست اقتصادی دنیا بدل گردد. اکوتوریسم یا گردشگری در طبیعت، از انواع مهم گردشگری است که بیشترینسازگاری را با توسعه پایدار دارد. در حال حاضر اغلب کشورهای جهان در رقابتی تنگاتنگ و نزدیک، در پی بهره گیری ازتوانمندی های طبیعی کشور خود بوده تا بتوانند سهم بیشتری از درآمد ناشی از صنعت اکوتوریسم را به خود اختصاص دهند. بهاین ترتیب انتظار می رود تا یک دهه دیگر شمار طبیعت گردان که اکنون 7 درصد از کل مسافران جهان را شامل می شود، بهبیش از 20 درصد برسد. این مقاله به معرفی جنبه های مثبت اکوتوریسم از منظر ارتقای شاخصهای اقتصادی درون زا، مولد،درون گرا، انعطاف پذیر و دانش بنیان توام با حفظ محیط زیست (با دو روش مستقیم از طریق حفاظت از منابع طبیعی، و غیرمستقیم با ایجاد منبع درآمد جهت جوامع بومی در امر حفاظت و بقاء گونه ها) به عنوان مولفه های اصلی تحقق توسعه پایدار واقتصاد مقاومتی پرداخته و ضمن تشریح نقش این صنعت مهم در کارآفرینی و تولید ثروت، به بررسی تجربیات این نوع ازگردشگری در سایر کشورهای دنیا و ایران بپردازد. بررسی های انجام شده نشان میدهد با توجه به اینکه ایران جزء 10 کشورنخست دنیا در زمینه گردشگری محسوب می شود برای رهایی از اقتصاد متکی بر نفت، توسعه اکوتوریسم به عنوان یک صنعتپاک و سودمند می تواند ضمن رونق اشتغال و درآمد جوامع محلی، توسعه پایدار و اقتصاد مقاومتی را نیز به دنبال داشته باشد.

اکوتوریسم، توسعه پایدار و اقتصاد مقاومتی