افشین اصدق - کارشناسی ارشدزبان و ادبیات فارسی
امیر نجفی - کارشناسی ارشدزبان و ادبیات فارسی

کفر از اصطلاحات کلیدی قرآن است که در طول تاریخ و در حوزه های مختلف اسلامی از نظر مفهوم و مصداق تغییراتی فروان داشته و معنیهای گوناگون یافته است وکفرگویی یکی از مضامین شعر معاصر است که پیشینه ی آن به زندقه و شطح میرسد.کفر گویی در شعر معاصر و در میان شاعرانی نمود پیدا کرده است که هر یک قله ای برای شعر معاصر فارسی قلمداد میشوند. در این مقاله ما به بررسی این موضوع در اشعار نادر نادر پور و نصرت رحمانی میپردازیم. نخست پیشینه ی این موضوع را در شعر کلاسیک و مشروطه جستجو میکنیم و سپس به دیگر شاعران معاصر که نشانه های کفر گویی را در شعر خود دارند اشاره میکنیم و در قسمت اصلی این تحقیق نشانه ها و دلایل بروز اندیشه های کفرآمیز در اشعار نادرپور و رحمانی را مورد بررسی قرار میدهیم. مهمترین داده ها در این پژوهش، بررسی منابع مرتبط با موضوع است. روش خاص آن توصیفی-تحلیلی است که با تحلیل شواهد درون متنی به روش کتابخانه ای انجام گرفته است و به نتایجی همچون تاثیر پذیری از دیگر شاعران و نویسندگان و نیز؛ جنبه های روانی و اجتماعی موثر در کفرگویی رسیده ایم.

کفر، شعر معاصر، نادرپور، رحمانی