فرزانه فاخری رئوف - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اهواز
رامین نبی زاده نودهی - دانشکده بهداشت- دانشگاه علوم پزشکی تهران
نعمت ا... جعفرزاده حقیقی - دانشکده بهداشت – دانشگاه علوم پزشکی اهواز
مسعود منوری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

صنایع شیمیائی در زمره مهمترین صنایع در توسعه صنعتی کشور بشمار می روند. گستره وسیعی از موادی که در فعالیت های میان دستی و نهایی کاربرد دارند، به نوعی به کارکرد موثر صنایع شیمیائی وابسته هستند. در راستای سیاست توسعه پایدار، زمانی می توان صنایع شیمیائی پایدار را در مجموعه صنایع موجود، در توسعه پایدار صنعتی کشور دخیل دانست که کارکرد این صنایع، مشکلات غیر قابل جبرانی بر پیکره محیط زیست وارد نکند. بطور مسلم در صنایع شیمیائی مواد زائدی تولید می شوند که نیاز به مدیریت منسجم دارد و تاکید بر کمینه سازی این مواد، سیاستی است که در دنیا در دو دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته است . در کشورهایی که تجربه صنعتی و کنترل های زیست محیطی در صنعت رشد چندانی نداشته، تاکید بیشتر بر تصفیه و دفع نهایی است. این رویکرد هزینه ها را افزایش داده و در بسیاری از موارد موجب اتلاف هزینه و منابع است. نظر به اینکه رویکرد کمینه سازی سبب رفع مشکل با تکیه به خواستگاه آن می باشد، بدین لحاظ در بسیاری از کشورها، مدیریت نوین کاهش مواد زائد، که قادر به کاهش کل مشکلات مربوطه می باشد، به عنوان یک استراتژی ملی تلقی می گردد. لذا در این تحقیق سعی بر آن بوده است که امکان کمینه سازی مواد زائد صنعتی در این مجتمع بررسی گردد. در این تحقیق بیش از 20 مورد بازدید از سایت واحد مورد مطالعه صورت پذیرفت و اطلاعات مورد نیاز گردآوری شد. به منظور تأمین اهداف تحقیق مذکور، اقدام به تعیین کمیت و کیفیت مواد زائد مایع صنعتی، علل، دوره تولید و نحوه مدیریت فعلی آنها در واحد مورد مطالعه گردید. سپس این زائدات بر اساس روش پیشنهادی سازمان ملل (یونپ) طبقه بندی گردید و در نهایت راهکارهای جهت کمینه سازی این زائدات ارائه گردید.

کمینه سازی- مواد زائد خطرناک – پتروشیمی – مواد زائد صنعتی