فرزام پوراصغر سنگاچین - رییس گروه محیط زیست امور برنامه ریزی، آمایش سرزمین و محیط زیست، سازمان برنامه و بودجه کشور
سجاد بهرامی - کارشناس محیط زیست امور برنامه ریزی، آمایش سرزمین و محیط زیست، سازمان برنامه و بودجه کشور
حمیده حیدرزاده - کارشناس محیط زیست امور برنامه ریزی، آمایش سرزمین و محیط زیست، سازمان برنامه و بودجه کشور

با توجه به افزایش مصرف انرژی، انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف انرژی، طی سال های اخیر، در ایران و جهان افزایش قابل توجهی داشته است. افزایش تقاضای جهانی انرژی از سوخت های فسیلی نقش مهمی در روند صعودی انتشار CO2 دارد. با بسط و گسترش معضلات محیط زیستی ناشی از فعالیت های بشر مشخص شده است که فعالیت های اقتصادی بدون توجه به محدودیت های محیط زیست نمی توانند ادامه پیدا کنند. به همین دلیل استفاده از سازوکارهای بازار و ابزارهای اقتصادی و همچنین قانون و مقررات برای استفاده عقلایی از مواهب منابع طبیعی در کانون توجه بسیاری از دولت های جهان قرار گرفته است. طبق مطالعات گذشته، ابزارهای اقتصادی کارآمدترین راه حل را برای کنترل و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ارایه می دهند که دو فرم اصلی این ابزارها شامل مالیات بر آلودگی و مجوزهای قابل مبادله می شود. در این تحقیق مفاهیم و ابزارهای اقتصادی موثر در کاهش آلودگی های محیط زیستی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به نقش این ابزارهای اقتصادی در نیل به توسعه پایدار و جایگاه آن ها در نظام برنامه ریزی کشور پرداخته شده است.

گازهای گلخانه ای ،ابزارهای اقتصادی،مالیات،مجوزهای قابل مبادله