بررسی حقوقی شرط امتناع از فرزند دار شدن

شروط ضمن عقد مبحثی است که از دیرباز محل سخنان و مباحثات فقها در فقه امامیه بوده و در عصر حاضر نیز حقوقدانان در کتب حقوقی خود شروط ضمن عقد را مورد بحث و مطالعه قرار داده اند. اما شرط امتناع از فرزنددار شدن یکی از شروطی است که امروزه با توجه به تغییر شیوه زندگی و انتظارات زوجین از همدیگر، بین زوجین متداول شده و در قوانین در مورد این شرط و صحت یا بطلان آن و همچنین ضمانت اجرای تخلف از این شرط بحثی نشده. اما اگر همین شرط را از منظر اخلاقیات بنگریم، پر واضح است که شرطی نه چندان اخلاقی است؛ زیرا قصد و نیت در ازدواج، فرزندآوری و تولید نسل است. با این حال در بعضی موارد هریک از طرفین عقد نکاح در طی شروط ضمن عقدی این حق را از طرف دیگر سلب می کنند.داشتن فرزند برای زوجین هم حق و هم تکلیف است و مستنبط از ماده 959 قانون مدنی ایران، سلب حق بصورت جزیی، بلااشکال است پس میبینیم که طبق این ماده قانونی، شرط عدم فرزنددار شدن نیز می تواند جزو شروط قابل قبول ضمن عقد مطرح شود. در فقه نیز فقهای متقدم و متاخر در کتب و استفتایات خود به انواع حالات آن پرداخته اند. همچنین حقوقدانان در کتب خود در مورد شروط ضمن عقد نکاح و مخصوصا شرط امتناع از فرزنددار شدن، مباحثی را به خود اختصاص داده اند.